Гэта старонка не была вычытаная
Оглянись - и міръ вседневный
Многоцвѣтенъ и чудесенъ.
А. Фетъ
Прывет табе, жыцьцё на волі!
Над галавой - дубоў павець,
Віднеюць неба, горы, поле
Праз лісцьцяў сець.
Лахмоцьця ценяў на палянах
Схаваўшы золата ляжаць;
Яго слаі с пад дзір парваных
Аж зіхацяць.
А к ночы свой чырвоны веер
У небі сонцэ развярне
І разварушэны ім вецер
У даль памкне.
Калі жэ пабляднее золак
І цёмнай зробіцца вада
Зазьяе серабром іголак
Зор грамада.
І роўна мілымі зрабіцца
Здалеюць яркі блеск і цень,
Той дзень што мае нарадзіцца,
І знікшы дзень.
