мой уласны гасудар мае такую-ж моцную і верную армію.
— Але, на шчасце для нас, яна адсутнічае, — сказаў Манкальм.
— Запытайце, Хейвард, французскага генерала, ці можа ён пры дапамозе сваіх падзорных труб бачыць Гудзон? — з палкасцю сказаў Мунро. — А таксама ці ведае ён, калі і дзе мы павінны чакаць з’яўлення сіл генерала Вэба?
— Няхай вам адкажа сам генерал Вэб, — прамовіў хітры Манкальм і нечакана падаў Мунро разгорнутае пісьмо. — Вось адсюль вы даведаецеся, палкоўнік, што атрад генерала Вэба не патрывожыць маёй арміі.
Не чакаючы, каб Дункан перавёў словы француза, ветэран схапіў паперу, і па шпаркасці гэтага руху было відаць, якую важнасць ён надаваў зместу перахопленага пісьма. Вочы Мунро шпарка бегалі па радках, яго твар паступова губляў выраз вайсковай ганарлівасці, які змяняўся адбіткам вялікага смутку. Губы каменданта задрыжэлі, рукі выпусцілі лісток, пісьмо ўпала на зямлю, і стары апусціў галаву з выглядам чалавека, усе надзеі якога загінулі ад аднаго ўдару. Дункан падняў паперу, нават не папрасіўшы прабачэння за сваю вольнасць, і даведаўся аб вельмі непрыемным змесце пісьма. Генерал Вэб не раіў Мунро супраціўляцца; наадварот, гаварыў аб неабходнасці безадкладна здаць форт, растлумачваючы, што ён не мае магчымасці выслаць на дапамогу каменданту крэпасці Уільям-Генры ні аднаго чалавека.
