адбылося, зробленага не зменіш. Аднак мы, як відаць, знаходзімся на лініі вартавых ворага.
— Так, — прамовіў, выходзячы з раздум’я, Сакалінае Вока, — сапраўды, не варта больш думаць пра здарэнне. Так, так, як відаць, вакол форта сабралася шмат французаў, і нас чакае нялёгкая задача.
— Апрача таго ў нас мала часу, — дадаў Хейвард, узняўшы вочы на туманныя воблакі, якія засланялі заходзіўшы месяц.
— Так, мала, — паўтарыў разведчык. — Але мы можам прабрацца ў форт двума спосабамі.
— Скажыце хутчэй, як, — час-жа праходзіць.
— Першы спосаб наступны: маладыя дзяўчаты павінны сыйсці з коней і пусціць іх на волю. Мы пашлем наперад магікан, і тады нам, быць можа, удасца прабіцца праз лінію вартавых непрыяцеля і ўвайсці ў форт, па целах забітых французаў.
— Не, не! — спыніў яго Хейвард. — Салдат яшчэ мог-бы прарвацца такім спосабам, але з нашымі спадарожніцамі пра гэта няма чаго і думаць.
— Праўда, гэта быў-бы вельмі крывавы шлях для іх далікатных ног, — згадзіўся разведчык, — аднак, з павагі да ўласнай мужнасці я лічыў сваім абавязкам нагадаць пра яго. Значыць, нам давядзецца павярнуць і абыйсці лінію французскіх умацаванняў, потым зрабіць круты паварот на захад і ўвайсці ў горы. Там я схаваю вас так, што праклятыя найміты Манкальма на працягу многіх месяцаў не знойдуць нашых слядоў.
— Няхай так і будзе, і чым хутчэй, тым лепш.
