Старонка праверана
Разносячы па вогнішчах усюды.
Ты выклікнуў мой гнеў, і ў гневе стрэлы,
Бы той стралок, пусьціў табе я ў сэрца,—
Ад жару іх не уцячы табе.
Вядзі дамоў мяне, дзіця! Хай злосьць сваю
Ён вылівае на малодшых за мяне.
Няхай навучыцца ён спакайней казаць
I думкі лепшыя мець, чым цяпер.
(Адыходзіць. Усе ў страсе)
ЗЬЯВА 2-я
Корыфэй
Ўладар, пашоў прарок, страшэнныя прароцтвы
Нам даўшы. Ведаю-ж я добра, што з пары,
Як валасы мае сівымі сталі з чорных,
Брахні прарок ніколі не казаў.
Крэонт
Згаджаюся я сам, і страх ў душы маёй.
Мне цяжка уступіць. Калі-ж спрачацца буду,
Магу сябе страшэнна загубіць.
Корыфэй
Рассудны будзь, Мэнойкаў сын Крэонт!
Крэонт
Што-ж трэба мне рабіць? Кажы. Пакорны буду.
