Старонка:Антыгона (Сафокл) пер. з старагрэч. мовы Ю.М. Дрэйзіна.pdf/81

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Старонка праверана
— 77 —

К р э о н т

Магу пасьведчыць, што мне ты дапамагаў.

Тырэсі

І зноў па ўскраю ты бяздоньня ходзіш.

Крэонт (спалохаўшыся)

Чаму? Я ўвесь дрыжу прад вуснамі тваймі.

Тырэсі

Дык слухай-жа азнакі, што я бачыў.
На старадаўнім месцы варажбы я сеў,
Дзе птахі[1] чараўнічыя зьлятаюцца ў мяне.
І чую я няведамы мне птахаў крык,—
Яны крычалі крыкам злым, злавесным, дзікім.
Я чуў, як рвуць яны друг дружку пазурамі,
Крывавымі, і моцна крыльлямі яны шумелі.
I страх мяне схапіў. Хацеў ахвяру
Я на палаючым прынесьці алтары[2].
Але ня зьяў агонь з ахвяр. Тлушч бёдраў
Расстапліваўся й капаў на залу.
І ён чадзіў і пырскаў ўверх, і жоўць
Разьлілася, і голыя ляжалі
Ўжо бёдры, бо не пакрываў іх болей тлушч.
І я ад гэтага вось хлопчыка пазнаў,
Што не дала прароцтваў мне ахвяра,
Бо ён вядзе мяне, як я вяду другіх.
Бяду нясе наш горад ад твайго прысуду,
Бо паразьнесьлі птахі і сабакі ўсюды,

  1. Прарочымі птахамі лічыліся такія, якія лятаюць асабліва высака (бліжэй да неба, да багоў) і па адзіночцы, як, напр., арол (весьнік Зэўса), шуляк, сокал, груган (птах Аполёна), варона (весьніца Гэры і Атэны) і інш.
  2. Другі спосаб варажбы, так званая гіероскопія, па ўнутранасьцях жывёл.