Старонка праверана
ЗЬЯВА 2-я
Корыфэй
Ўладар, пашоў ён хутка, раззлаваны.
Гнеў юнакоў такіх бывае небясьпечны.
Крэонт
Няхай! Няхай сябе ён лічыць больш за чалавека,
Ад сьмерці ўсё-ткі ён ня збавіць іх.
Корыфэй
Няўжо ты думаеш забіць дзяўчын абедзьвюх?
Крэонт
Не, не! Ты кажаш добра. Ту, якая трупа
Не датыкалася, ня буду я караць.
Корыфэй
Якім-жа чынам хочаш ты яе забіць?
Крэонт
Я павяду яе глухою сьцежкай,
Ў пячоры камяністай я яе схаваю,
Харчоў ёй дам крыху, каб ня было граха,
Каб горад наш забойства не зрабіў.
Няхай там моліцца Гадэсу,—аднаго
