Старонка праверана
СТАСЫМ 1-ы
XОР
Строфа 1-я
Шмат існуе ў прыродзе магутных сіл,
Але сільнейшы за ўсё—чалавек.
Ён за сівае мора ідзе
Ў час зімовых бушуючых бур,
I навокал яго ўздымаюцца бурныя хвалі.
Багіню найвышэйшую, зямлю,
Няўтомную і вечную, ён разьдзірае,
З году ў год ён шарпае яе сахамі,
Якія цягнуць коні.
Антыстрофа 1-я.
Сеткі накінуўшы, ловіць ён
Нядбалых і быстрых птахаў племя,
Як і пароды дзікіх зьвяроў.
Рыб, што ў моры вялікім жывуць,
Невадам ловіць спляцёным мудрэйшы за ўсіх чалавек.
Ён ўладу мае хітрасьцю сваёю
Над дзікім львом між гор і накладае
Ярмо на лёгкагрывага каня, таксама
Як і на горнага быка.
Строфа 2-я
Ён мову стварыў, заўладаў
I думкаю быстраю, ён
