Корыфэй
Ўладар, ужо даўно на думцы мелі мы:
Ці не багі зрабілі справу тую самі?
Крэонт
Маўчы, калі ня хочаш выклікнуць мой гнеў!
Няўжо-ж такі дурны ты, хоць такі стары?
Як можаш ты казаць, што нашыя багі
Хоць малы клопат будуць мець аб трупе тым?
Няўжо-ж багі, шануючы, як дабрачынца,
Захочуць пахаваць таго, які прышоў,
Каб храмы іх спаліць, зьністожыць прынашэньні,
Спустошыць іх зямлю, законы іх зламаць?
Ці бачыў ты багоў, што злых-бы шанавалі?
Няма такіх. Але даўно ўжо грамадзяне,
Незадаволеныя мной, супроць мяне шумяць,
Утайку голавы трасуць, мае улады
Цяжар ня хочуць несьці, як былі-б павінны.
Я добра бачу, што яны вартаўнікоў
Намовілі за грошы, каб загад зламаць.
Няма ніводнай рэчы у людзей, якая
Была-бы злейшая за грошы: гарады
Яны руйнуюць, з роднай хаты выкідаюць.
Яны зьмяняюць думкі добрыя ў людзей
І навучаюць злыя справы іх рабіць.
І шлях да хітрасьцяй і да бязбожнасьцяй
Ўсялякіх ўсім людзям паказваюць яны.
Але наступіць час, калі той, хто рабіў
За золата злачынствы, кару панясе.