І ўсё гаварыце мне, духі,
Што зроблена для мужыка.
|}
Зьлетаюцца тые-ж самые духі, што пры хрэсьбінах. Верцюцца каля Мужыка і папераменна пяюць:
Беда.
Мы скажам табе ўсё з ахвотай,
Па сьмерці тваей што зайшло:
Ня зломлены к шчасьцю вароты,
Сьлязы не ўбыло,—прыбыло.
Голад.
Усьмехаюцца пусткай папары,
Урода ня йдзе, як не йшла.
Па небе за хмараю хмара
Плыве і плыве, як плыла.
Холад.
Хаціна згнівае у плесьні,
Хаўтурны ня зводзіцца звон,
Пад дзікіе ветравы песьні
Пракляцьця разносіцца стон.
Хорам.
Завалены сьцежкі к прасьвету
Крыжамі безчасных магіл,
А брат твой, мужык без прывету
Ва ўсім гэтым чахне бяз сіл.
Доля.
Табе яшчэ ведаць цікава,
Што стала с сынамі тваймі?
З усякай вялося им славай,
Усяк им жылося з людзьмі.
Адзін, як і ты, шнур пахае,
Карчомкай душу весяліць,
|
