Старонка праверана
Мужык.
Ой Зімка, пані ясная!
Не варта наругаціся,
Прытыкі кінь напрасные:
С кім тут за плечы браціся?
Я з сілаю разлучэны:
Ў палях, лугах загінута…
Неўдачамі замучэны,
Пацехамі пакінуты.
Рукою чуць пакратаю,
Ня муч жэ абарванага!
Пад футры йдзі багатые,
Ў палацы мураваные!
Семья мая галодная,
Хаціна мая хіліцца.
Ідзі, Зіма нягодная!
Ня дуж с табою сіліцца.
Зіма.
Не дам ніколі веры я
Тваей брахні апьянчэнай,
Што горэ цябе мерае,
Што сьлёзамі ты няньчэны.
Rаму-ж тут хвойкі валюцца
Рукою мазалістою?
І шуркі каму стаўлюцца
На пасеку, на чыстую.
Ці-ж хата с хвойкі зваленай
Ня грэта, не пастаўлена?
Ці-ж пасека ня сеяна,
Сахой тваей абнесена?
