Гэта старонка не была вычытаная
∗
∗ ∗ |
Зьвяры!..
Катаваньнем ня нас
Прымусіць забыцца на зброю…
Мы помнім,
Шануем шточас
Сваіх комсамольскіх гэрояў.
Балючыя скаргі душы…
Жальба па-братох і настроях…
Ня можна нічым задушыць
Натхнёнае і маладое!..
І мы,
што жывем і расьцем
У эру вялікіх прадвесень,
Даем абядцанак — сьпяем
Канцы недатканых поэм,
Канцы недатканых песень.
О, песьня!
Грымотай гучы!.
І ў нас табой сэрцы сагрэты:
Ішлі яны трое ўначы,
Былі яны трое —
поэты.
м. Касьцюковічы
|}
