|
РЭДАКЦЫЙНАЕ
Золкай раніцай
Дождж, нібы кроплямі цыны,
Б‘е па шыбах
І ймкнецца кудысьці ізноў…
Лістананосец наваліць
На стол рэдакцыйны
Многа-многа
Нязграбных і шэрых лістоў.
Бразьне ключ
Каля шчыліны ў скуры портфэлю —
І лісты ўжо ля мэты…
Здабыты прычал…
Іх пісалі
Пад пырскі вяск вай мяцелі,
А віхор нясуцішны
Зьвярэў і рычаў.
Ў іх пісалі крывёю
Пра крыўды і ліха,
І скрыпела ў замурзаных пальцах пяро, —
Толькі сьветлыя зоры
Натоўпам бязьлікім
У ваконцы ўглядаліся тою парой.
Так закончаны ліст
І памятым уверчан…
Тут напісана ўсё —
У каго апарат…
|
