Сонечнымі сьцежкамі (1925)/Сузор’і/Нікому ня буду верыць…

⁂ Нікому ня буду верыць…
Верш
Аўтар: Алесь Дудар
1925 год

Іншыя публікацыі гэтага твора: Нікому ня буду верыць…

Прапануем да спампаваньня!

∗
∗ ∗

Нікому ня буду верыць,
нікога ня буду чакаць —
налажылі на нашы дзьверы
чорнага воску пячаць.

Але радасьць у сэрцы сьвеціць,
смутак поўзае чорным крабам…
Паламаў дарагі сямісьвечнік
звар‘яцеўшы ад старасьці рабін.

і так гэта вышла проста —
хто мог-бы пра гэта згадаць.
Бач, хрыстос і дванаццаць апосталаў
на балоце нам мосьцяць гаць.

Бач, малюнак стары Тыцыяна
супачыў у савецкім музэі.
Чуеш — песьняй, песьняй буянай
думкі новых, ня тых людзей.

І для нас, для нас збудавалі
на балоце шырокую гаць,
бо мы самі з дзьвярэй сарвалі
чорнага воску пячаць.