Рыцар Няшчасце, што скрозь ездзіць пад маскай маўчком…

*** «Рыцар Няшчасце, што скрозь ездзіць пад маскай маўчком…» Верш Аўтар: Поль Вэрлен Пераклад: Максім Багдановіч

Крыніца: Багдановіч М. Поўны збор твораў у 3 тамах. Т. 1. — Мн.: Навука і тэхніка, 1991. Ст. 167-168

Прапануем да спампаваньня!

 * * *

Рыцар Няшчасце, што скрозь ездзіць пад маскай маўчком,
Сэрца старое прабіў мне зіхацяшчым кап’ём.

З сэрца старога струёй люнула яркая кроў;
Знікла пад сонцам яна, ў землю ушла між цвятоў.

З губ маіх вырваўся крык, бліск маіх зрэнак пагас;
Дрогнуўшы, ўмёрла маё сэрца старое ураз.

Рыцар пад’ехаў тады бліжэй на чорным кане.
Спрыгнуў з яго і рукою рану знайшоў у мяне.

Цяжка у рану маю палец акуты ўхадзіў;
Сэрцу жа голас цвярды срога прыказ гаварыў.

Таркнуў халодны, як лёд, палец у сэрца маё,
І уваскрэсла у ім, чыстым і гордым, жыццё.

Сэрца без кропелькі зла, сэрца без кропелькі шкод,
Ўсё аднаўлёнае ўраз, білася ўзад і ўпярод.

Бледны, дрыжачы, я ўсё ж веры даць шчасцю не мог.
Як і ўсякі, каму робіцца відзімым бог.

Рыцар жа зноў на каня сеў, галавою кіўнуў
І, ад’язджаючы прэч, некалькі слоў мне гукнуў.

Вось што я чуў ад яго, вось што я чую ўвесь час:
«Будзь асцярожным цяпер! Гэтае добра ліш раз!»
 

<1911—1912>