Полымя (часопіс)/1922/1/У жыцьцёвай кузьні

← Плывём к прыгожа-сьветлай далі

У жыцьцёвай кузьні Верш Аўтар: Алесь Гурло Сьнежань 1922 году

На працу →

Іншыя публікацыі гэтага твора: У жыцьцёвай кузьні.

Прапануем да спампаваньня!

У жыцьцёвай кузьні.

Стукаюць цяжкія молат за молатам,
Сыплюцца іскры, як золата,
Бляскі кладуць на зямлі.
Цяжкаю працай заняты тут волаты:
Жыцьце куюць кавалі.
Печы зіяюць — зіяюць рагочучы,
Дзьмухаюць голасна мехі прарочачы
Шчасьця сьвятога прыход;
Ў гэтым запэўніць працоўнікаў хочучы,
Зьяе праменна усход.
Жыцьце абняла навокала раніца,
Будзіць прачнуцца, будзіць ахаяцца,
З песьняю к працы заве;
Ласкаю сонца зіяе — ўсьміхаецца,
Космы кладзе на траве…
Стукае — молат паўднёвымі ўдарамі,
Суліць растацца з мукай, цяжарамі,
Будзіць палёт пачуцьця.
Што яшчэ ўчора здавалася марамі —
Сёньня — здабытак жыцьця!

А. Гурло.

14/XI — 22 г.