Пад родным небам (1922)/З году ў год/Старарэчышча

← А ў бары…

Старарэчышча Верш Аўтар: Змітрок Бядуля 1922 год

Змрокі →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Старарэчышча.

Прапануем да спампаваньня!

СТАРАРЭЧЫШЧА.

Калісь тут плыла жывая рака,
Гулялі чаўны па плыні вады, —
Цяпер тут чарот, трава-асака,
Цяпер тут пясок маўчыць ад нуды.

А рэчка адсюль зьвярнула набок,
Прабіў новы шлях вясновы імпэт;
І смутны стаіць забыты лужок,
Дубочак на ім сухі, як шкілет.

Бяз рэчкі, вады няма тут жыцьця,
Няма тут душы, маркотна да сьлёз.
Вісіць над усім труна забыцьця, —
Аджыўшае ўсё спаткне такі лёс.

1922 г.