На Беларусі…

На Беларусі… Верш Аўтар: Паўлюк Шукайла 1926 Крыніца: http://ukrevcult.livejournal.com/128377.html?thread=365945

Прапануем да спампаваньня!

 * * *
На Беларусі
вада з крыві,
палеткі з курганоў
і крыжоў.
Хто нож ёй у грудзі
ня ўбіў?..
Ня плюнуўшы ў твар
хто пайшоў?..

Адны ішлі
сьмяяліся ў вочы
Шчасьця ў словах давалі.
З камнем за пазухай
цёмнаю ноччу
грабавіну рыхтавалі…

Другія словамі навукі
бровы «серьезно надвинув»
гаварылі,
і сьвет слухаў
што беларус не чалавек —
быдліна…

Чулі шмат чаго мы,
чулі
і на сэрцы таілі.
На сьлязох
расьлі кветкі ў полі
Мы стагодзьдзямі йшлі ў магілу…

Прыйшоў час
паўсталі мы.
І мёртвыя
вышлі на барыкады.
На шляхох у нас —
агні… агні
у барацьбе за волю
і праўду…

Хто нас прыпыніць,
загародзіць пуцявіну?
Нас мільёны,
наш сьцяг —
за волю
Нам дзьверы жыцьця
ужо не зачыняць
не загоняць
у падпольле.

Хоць яшчэ квакаюць
жабай нацыяналісты,
«русацяпы»
каркаюць варонамі
Беларусь цела
ад іх ачысьціць
высыпаўшы
сталёымі калёнамі.

Яшчэ рэжуць цела Краіны
за Нёманам
і Дзьвіною стогн…
Касьцьмі ляжам
на пуцявіне
а трутнёў
з Беларусі
вон!..

(1926)