Мой дом (1946)/На усходзе сонца
← Усход сонца | Мой дом На усходзе сонца Аўтар: Якуб Колас |
У летні адпачынак → |
НА ЎСХОДЗЕ СОНЦА
Выплывае круг агністы
З груды мутных хмар.
Па-над рэчкай дуб вячысты
Не схісне ніводным лістам
І стаіць, як цар.
На яго шацёр-карону
Пурпур лёг зары.
У прасветы хмар заслоны
Сыпле сонца стрэл мільёны —
Шле зямлі дары.
Над нізінай нерухомы
Звіс, як дым, туман.
Цераз нетры, бураломы
Сцеле белыя паромы
З лугу да палян.
Звонка граюць струны цішы
На ўсе галасы.
Дрэмле ветрык і на ўзвышшы
Нават кветкі не калыша,
Не страсе расы.
Дзень свой рэй вядзе ў калгасе, —
Гоман, скрып і грук.
Дзесь у лесе на папасе
Забалбоча, хоць не ў часе,
Чуткі цецярук.
А над хатай дым бялявы
Выгнуўся дугой,
Не йдзе ўгору, кучаравы,
А на ніз, на дол, на травы
Нікне галавой.
Парна з ранку. Муць разліта,
Нібы сум павіс.
Даль у сінеч апавіта.
«Будзе дожджык — шэпча жыта, —
Дым пайшоў наніз».
15/V — 1939 г.