Мой дом (1946)/На захадзе сонца

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Чую голас Мой дом
На захадзе сонца
Аўтар: Якуб Колас
У хвалях няспыннага руху

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




НА ЗАХАДЗЕ СОНЦА

Схіляецца дзень к падвячорку.
Ў зняменні стаяць тапалі
І слухаюць песню-гаворку
Арыкаў ташкенцкай зямлі.

А колькі іх тут, і не злічыш,
І мера не мерана ім.
Двор кожны і кут маляўнічы
Ім рады, як дзецям сваім.

Скрозь сетку лісцвянай адзежы
Паказвае сонца свой твар,
А я пазіраю на межы,
Дзе захаду грае пажар.

У спёртым паветры заслонай
Звісае над горадам пыл,
А захад празрыста-чырвоны,
Не жывіць ён хмар — няма сіл.

Сухое узбекскае неба,
Скупое на дождж і на гром,
І цешыцца марна не трэба,
Што новы дзень прыдзе з дажджом.

Што душу мне громы ўзвяселяць,
І ўзрадуюць хмары мой зрок:
У чыстай прахладнай купелі
Не ўмыецца заўтра дзянёк.

І я ў засмучэнні і ў болю
Гадаю аб краю сваім,
І шмат-бы сказаў, ды даволі:
Мне смутак есць вочы, як дым.

1943 г.