Лірнік вясковы

Лірнік вясковы Верш Аўтар: Янка Лучына Крыніца: http://yankalychina.ru/stories/16.htm

Ліра, песня мая ты — не табою заняты
Свет, ён з лірай не ў згодзе,
Людзі дбаюць паволі і пра гімн у касцёле,
І пра песню ў гасподзе.
Душы век паразгневаў — ні малітваў, ні спеваў,
Век рэальнасць шануе.
Мазалямі здабыты даўні спосаб забыты.
Капітал скрозь пануе.
Кожны бледны, стамлёны, а хлеб чэрствы, штодзённы
3 палыну ды з мякіны,
І зацягваюць хмары моўчкі неба абшары,
Быццам змрок дамавіны.
Ціша… Скуль спеву брацца, дзе без хлеба і працы
У натоўпах бязладдзе,
Дзе пра заўтра жьгеое думае са слязою.
Грошы! грошы ва ўладзе!
А ў святліцу часінай песня гляне дзяўчынай,
Пойдуць парабкі ў скокі.
Там матыў нам агульны, жаласны, беспрытульны,
Узляціць пад аблокі.
Песня даўняя наша, дзе ты нудзішся нашча,
Не даешся абразам?
Што ж у хвілю спачынку пры лучыне, камінку
Грамада тужыць разам?