La akonca (1888)

La akonca Верш Аўтар: Марыя Канапніцкая 1888 год Пераклад: Зоф’я Трашчкоўская Крыніца: Korespondencja Zenona Przesmyckiego Miriama z lat 1884-1941. Litera T. Listy od Zofii z Mańkowskich Trzeszczkowskiej. — S. 35r—35v.

Пераклад быў зьмешчаны ў лісьце да Зянона Пшасмыцкага ад 6 (18) лютага 1888 году.

Прапануем да спампаваньня!

Hlażu na reczku, tam czowien powna
Z bierahu chutko sowajuć czowna,
A nasza reczka, a nasza sina,
„Pływiecie — każe — idzi wicina!“
Zaćwicie jawor, haworać ludzi,
Kali na świecie biédy nie budzie
Ni ludzkoj kryudy, kali nam z chaty
Nie buduć braci chłopcou u sałdaty.
Jak kożen siadzie u swajej chacie
J ludziej budzie nazywać: bracie! —
Niechaj tak każe, kali pryśpieło, —
Nazywaj bratom — mnie szto za dzieło!
Tolkoby Janka dau Boh pryżdau
Tolka pozwoliu miłym nazwaci.

Po mieży tolka chodzić i chodzić,
Pytaje — ci nam żyto zarodzić?
Oj hołod straszny — skaranie z Nieba!
Dajże nam, Boże, czornaho chléba.
Boże nasz, Baćka, zapali sonce
Niechaj zaświecić u kożne akonce.