Купідон

Купідон Верш Аўтар: Максім Багдановіч Крыніца: http://www.maksimbogdanovich.ru/stories/58.htm

Прапануем да спампаваньня!

Ад спомінаў дзіцячых лет
Ў маёй душы астаўся след.
Я помню, як бывала рада
Маё сэрца плітцы шакалада,

Абгорненай з усіх старон
Паперкай яркай з візэрункам:
Там пад "загаданным малюнкам"
Пытанне йшло: "Дзе Купідон?"

Я не забыў, як доўга з ей
Сядзеў я ў комнатцы маей,
Страх зацікаўлены загадкай,
Хоць закусіўшы шакаладкай.

Бо тут жа, тут хаваўся ты!
Бо можа з сетак малявідла,
Што ўжо даўно вачам абрыдла,
Твае праглянуць мне чэрты;

І ўстанеш ты перада мной
3 крылатай, гостраю страдой,
Мне ў сэрца мецячай, і з лукам,
Пяяць гатовым поўным згукам!

Ды ўсё жа быў не бачан ён,
Хоць я і слёзы ліць прымаўся.
Што ж ты вачам не паказаўся,
Ўладар кахання, Купідон?

3 тых часаў многа лет прайшло,
Прайшло — і зеллем парасло,
І зноў забытае пытанне
Ўстае ў сувораму чаканні.

Я Купідона зноў шукаць
Бяруся сквапна і рухава,
Ды так няскладна гэта справа,
Што лепш бы ёй маўчаць.