Дыямэнты беларускага прыгожага пісьменства (1919)/6/Восянь у гаю

← Тая-ж самая даль…

Восянь у гаю Верш Аўтар: Якуб Колас 1919 год

Палессе →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Восень у гаі.

Прапануем да спампаваньня!

Восянь у гаю.

Гай заціх, бы зачарован,
Гук і сьпев яго пахован, —
Гай сумуе і маучыць,

Бы душа у час зьмеркання;
Толькі песьней пахавання
Вецер у лісьцю зашуміць,

А яно, паміж камлямі
Залаценькімі раямі
Замнуецца, задрыжыць

І на дол ужо зьмяртвелы,
Так пакорна, так нісьмела
С ціхім шэляхам ляціць…

Ціха у гаю і маркотна,
Толькі лісьцячка гаротна
Штось-то смутнае гудзе.

У гэтай мові ападання
Песьню смутную зьмеркання
Думка чуткая вядзе.

---