|
ГАРАДОК
Між зялёных узгоркаў,
На кручах і ўзвальлях высокіх,
Купай нізенькіх хат
Разаслаўся стары гарадок…
Ён шпілямі касьцёлаў і цэркваў
Кранае аблокі,
Абмываецца хвалямі
Сьветлых сажовых заток.
Ноч над горадам…
Зоры зялёным запалкавым зьзяньнем
Ціха сьвецяцца там —
На выбоях асеньніх нябёс…
Брэх сабачы на плошчах…
Займаецца раньне.
Прачынаецца горад…
Хвалюецца плёс…
.............
Заблішчэлі праменьні
Па кумпалах, сьценах і стрэхах,
Залатымі пярсьцёнкамі
Ўсход упрыгожыла рань…
Хутка горад зальлецца
Вясёлкавым ранічным сьмехам,
Шумам вуліц і плошчаў
Пачне хутка
Ўзбуджана граць.
Гарадок мой!..
Ці скора ізноўку з табою я буду?
Новых песень ці скора
Пазычу з крыніцы жывой?..
Ўспамінаю…
Якія шалёныя, дзікія буры
Праскакалі,
Прамчалі
Пад гордай тваёй галавой…
Старасьветчына!..
Думкі мае
Не аднойчы ў мінулым бывалі;
Разгадаць я хацеў
Таямніцы дасюль неразгадных гадоў…
Углядаўся ў абрысы
Абветраных часам развалін,
Слухаў стоены шэпт
Векавых падзямельных хадоў.
Не!..
Даўно апусьціліся
Дзён старасьвецкіх павекі,
І руіны замковыя
Страцілі даўнюю жудзь…
Пра нядолю людзкую,
Пра гідкія княжыя зьдзекі
Яны з ветрам
Такую мне песьню пяюць:
| 
Прапануем да спампаваньня!