Ô triste, triste était mon âme

Ô triste, triste était mon âme Аўтар: Поль Вэрлен 1912 Пераклад: Максім Багдановіч

Прапануем да спампаваньня!

 * * *

О, сум усьні ў душы маёй,
Сум па кабеціне адной.

Я не усьцішыў горкіх сьлёз,
Хоць сэрца ў даль ад ёй унёс;

Хоць сэрца, хоць душу сваю
Ўдалі ад ёй даўно таю.

Я не ўсьцішыў горкіх слёз,
Хоць сэрца ў даль ад ёй унёс.

І сэрца, сэрца так стучыць
Душы маёй: «Ці можа быць,

Ці будзе зноў расстання сум,
Растання гордасьць, долі глум?»

Душа яму дае адказ:
«Як ведаць, мо сіло на вас,

Каб скуты мы і з ёй былі
Нат у растанні і ўдалі»

<1912>