Старонка:Zbornik scenicnych tvorau Ss 1, Kamiedyi i vadevili.pdf/89

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная

усе горло дый парасцягаліся па вуліцах, відна, да жыдоу на кватэры.

Сабковіч. Дзякую табе, даражэнькі… насьмяшыу ты сваей гутаркай… Сястрыца, дай яму чарку гарэлкі, каб прамачыў горло. А цяперака да справы — дык што… Ці валоу ты замяніу?

Пятрук. Не, пано… ясны — пастух ні прыступіу.

Сабковіч. Ты мусіць ні дау яму рубля?

Пятрук. Гдзе там! — Я і другі яму суліу ад імяні яснаго пана, да, псяюха, вельмі цьверды на сумленне; сказау, што гэта і стыдна і брыдка абманываць. Кажэ, прадаушы валы па шэсьцьдзесят рублеу кормныя, пасьля замяніць іх худымі, — гэтакаго кепства і жыд ні зробіць а па… цьфу! Прападай ты з яснасьцю, усе забываю, — а яснаму пану, кажэ, за такую штуку Бог у гаспадарцы ні дасьць спору. Я яму гэтак: вялікая бяда ашукаць жыда, — то-ж ні хрышчоны. Ен жа і ні спазнае, бо і тыя рыжыя і гэтыя, капля у каплю, схожыя — бяры два карбаванцы ды аддай два кормныя, а места іх пастау у гурме, каторыя я цяпер прыгнау, — жыд ні сьцяміць, забярэ, якія знойдзе у аборы. Гдзе там, — ен у другую дудку, баш, сьвішчэ. Кажэ, што ці жыд, ці хрысьціянін — усе людзі роуныя перад Богам, а атуманіць ці таго, ці другога, асабліва па… яснаму пану — сорамна і грэшна. Што было рабіць? Я вось, як тая сабака, падхмыліушы хвост, як ні пышны пан, пагнау валы назад.

Даміцэля. Бачыш, Антосячка! Просты мужык, без прасьветы, а якую дау табе маральную навуку. Ці ні час ужо апамятацца і пакінуць уселякія махлярствы, ашуканствы, за каторыя і на гэтым сьвеці прад людзьмі і на тым прад Богам прыйдзецца парахавацца. Будзь пэуным, што шахраванне будзе гладка сходзіць, пакуль гэтаго будзе ні праз меру.

Пятрук. Гэта, кажуць, паненачка, патуль жбан воду носіць, пакуль ні прарвецца вухо, а там…

Сабковіч. Маучы!

Пятрук. Ну… Маучу!

Сабковіч. Ты, сястра, выводзіш мяне с цярпення. Я выйшау ужо с-пад апекі і ні люблю, каб нехта, хоць бы і сястра, мешауся у мае справы… Ідзі лепш да сваей гаспадаркі і ні лезь туды, куды ні трэба.

Даміцэля. Ай, брацейка! Глядзі, каб с часамі ні пашкадавау, што ні слухау рады свайго прыяцеля, сястры. (Пайшла, закрыушы вочы хустачкай.)