Старонка:Zbor t1v2 1928.pdf/57

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Старонка праверана

— Я мрок сеяў у народзе,
Зацямняў галовы…
— Сьціхні голас часаў! годзі!
Год прамовіў новы.

І ўсё змоўкла, ціха стала,
Цені ўсе застылі,
Толькі пушча задрыжала,
Дрэвы ўзгаманілі.

І стары год стаўся ценем.
Поўнач падступала
І пячаці задуменьня
На ўсё накладала.

— Цені, згіньце! Я ўладарны
Гаспадар над вамі!
Мой прышоў час! — Цені марна
Зьніклі між камлямі.

Змоўкла пушча, сьціхла бура,
Зоры замігалі.
І зямля і лес пануры
Новы год віталі.

І ўсё поглядам пытае
Маладога году:
Што нясе нам, чым спаткае
Новая прыгода.

1913 г.

|}