Старонка:Zbor t1v2 1928.pdf/42

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная

∗     ∗

Эй, скажы мне, небарача,
Ты, каго ў ярме трымаюць,
Чыё жыцьце папіхаюць:
Сам гібееш, доля плача,
Ва ўсім чысьценка нястача,

Сееш многа ты і дбала,
Хоць скупое тваё жніва,
Адкажы ты мне праўдзіва:
Што цябе тут прыкавала?
Ці табе дарожак мала,

Або сьвет тут зачыніўся?
Ці ты глух на папіханкі?
Сьвецяць рэбры скрозь катанкі,
А праз шапку чуб прабіўся.
Ці ты век цярпець згадзіўся?

Ці ня чуў аб лепшай долі?
— Ой, даўно-б я ўсё пакінуў,
Толькі-ж многа сьлёз я лінуў,
Выліў поту ў тыя ролі
Дзе ўзыходзяць песьні болю.