Гэта старонка была вычытаная
І прыціхне на хвіліначку,
Сілы-моцы набіраецца.
Ные сэрца, ные-смуціцца,
На сьпеў ветру адзываецца.
Помню, помню сваю хатачку,
Маю родную, далёкую,
Як успомню — жаль агортвае
Маю душу адзінокую.
1908 г.
|}
І прыціхне на хвіліначку,
Сілы-моцы набіраецца.
Ные сэрца, ные-смуціцца,
На сьпеў ветру адзываецца.
Помню, помню сваю хатачку,
Маю родную, далёкую,
Як успомню — жаль агортвае
Маю душу адзінокую.
1908 г.
|}