— Што, брат Грышка: папраўляйся — Чутка ёсьць — зямлі дадуць. Не хварэй, брат, падымайся Ды ачуньвай як-нібудзь. — Эх, Мікола: што тут цешыць? І стары, а як дзіця: Не, ня будзе нам жыцьця, Як паноў не перавешаць.
1907 г.
