Гэта старонка была вычытаная
„Скажы мне, Ганулька,
Ці любіш мяне?“
„Люблю“, ты сказала:
„Аж сэрца мне схне!“
І лапці з-за сьпіны
Мае ты зьняла,
Анучы у Нёман
Ты мыць панясла.
Ганулька, Ганулька!
Павер, зразумей —
Я ў сьвеце ня бачыў
Каханьня шчырэй!
На вуліцы Мурза
Яхімаў брахаў,
І стражнік пасьвістваў,
Нагайкай махаў.
Я-ж быў шчасьлівейшы
На сьвеце батрак,
Ішоў, не баяўся
„Шнуроў“ і сабак.
Ці помніш ты, Ганна,
Той сьветлы мамэнт,
Як граў раз на дудцы
Нябожчык Вінцэнт?
1907 г.
|}
