Гэта старонка была вычытаная
Развагі мудрай, задуменьня
І нейкай смутнае красы,
І чуеш ў гэтым лятуценьні
Адвечнай песьні галасы.
А хмарка ў небе, ў ясным полі
Плыве шчасьліва, як дзіця,
І забываеш мімаволі
Ўвесь клопат буднага жыцьця.
Куды ні гляне маё вока, —
Ўсё поўна згоды, дабраты, —
Ты маеш выгляды прарока,
Наш край пакуты, край сьвяты!
1921 г.
|}