Гэта старонка была вычытаная
Дзяўчынка (с хлопчыкам — меньшым ад сябе, абое у вадных зрэбных кашулях).
Як маланкай, пашла хатка.
Чэравічкі і апратка.
Хлопчык (праз слёзы разглядаючыся). А дзе-ж татка? а дзе мама?
Дзяўчынка.
Ціха, братка: я так сама
Вось с табою іх шукаю,
Дзе-ж падзеліся — не знаю.
Ў гэты бок нясьлі кадушку.
Хлопчык.
Патсадзі — сарву я грушку;
Хочу вельмі піць і есьці.
Дзяўчынка (патсаджываючы хлопчыка, с павагай).
Вось уздумаў грушы трэсьці.
Тутка гэтакае нешчасьце, —
Не дзівота і прапасьці,
А ён, баш, с сваёй ядою!
Хлопчык (саскочыў і грызе сарваную дзічку).
Пабяжым цяпер затое
Дзяўчынка.
Ня лезь толькі ў вочы с плачэм:
Татку, мамку недзе ўбачым.
Хлопчык (з радасьцяй адбегаючы з дзяўчынкай).
Недзе нойдзім, недзе ўбачым!
