Старонка праверана
Злыя людзі называюць.
А таго не знаюць,
Што я ў сэрцы захавала…
Няхай называюць —
Грэх ім будзе… божа мілы!
Чаму ты не хочаш
Укароціць свае цемры,
Цяжкае мне ночы!..
Бо я ўдзень не адзінока —
З полем размаўляю,
Размаўляю і нядолю
Ў полі забываю.
А ўначы…» Дый анямела,
Слёзы паліліся…
Рукі самі з падушкаю
Горка зноў звіліся.
18 мая 1844
С.П.Б.
