Старонка:Рудзін Дваранскае гняздо 1935.pdf/16: Розніца паміж версіямі
VasyaRogov (размовы | уклад) →Не правераная: Новая старонка: «{{***}} Весці пад руку Александру Паўлаўну было, як відаць, вельмі прыемна Канстантыну Дыямідычу; ён выступаў маленькімі крокамі, усміхаўся, а ўсходнія вочы яго нават пакрыліся вільгаццю, што прынамсі, з імі здаралася не рэдка: Канстантыну, Дыямідычу вельм...» Тэг: Не вычытаная |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Змест старонкі (уключаецца): | Змест старонкі (уключаецца): | ||
Радок 1: | Радок 1: | ||
{{***}} |
{{***}} |
||
Весці пад руку Александру Паўлаўну было, як |
Весці пад руку Александру Паўлаўну было, як{{Хутка выдаліць|}} |
||
відаць, вельмі прыемна Канстантыну Дыямідычу; |
відаць, вельмі прыемна Канстантыну Дыямідычу; |
||
ён выступаў маленькімі крокамі, усміхаўся, а ўсходнія вочы яго нават пакрыліся вільгаццю, што прынамсі, з імі здаралася не рэдка: Канстантыну, Дыямідычу вельмі лёгка было расчуліцца і праліць |
ён выступаў маленькімі крокамі, усміхаўся, а ўсходнія вочы яго нават пакрыліся вільгаццю, што прынамсі, з імі здаралася не рэдка: Канстантыну, Дыямідычу вельмі лёгка было расчуліцца і праліць |
Версія ад 19:27, 3 лістапада 2023
* * *
Весці пад руку Александру Паўлаўну было, як
Гэтая старонка адпавядае крытэрам хуткага выдалення. Удзельнік, які паставіў шаблон не пакінуў тлумачэнняў. Калі вы ня згодны з хуткім выдаленнем, калі ласка, пастаўце шаблён {{Да выдалення}} і стварыце адпаведнае абмеркаванне на старонцы Вікікрыніцы:Да выдалення. Калі запыт аб’ектыўна не адпавядае крытэрам, яго можна прыбраць, але не рабеце так са старонкамі, якія Вы самі стварылі.
Сюды спасылаюцца. Журнал выдаленьняў. Гэтую старонку апошні раз правіў удзельнік Gleb Leo (размовы | унёсак) 6 месяцаў таму. (абнавіць) |
відаць, вельмі прыемна Канстантыну Дыямідычу; ён выступаў маленькімі крокамі, усміхаўся, а ўсходнія вочы яго нават пакрыліся вільгаццю, што прынамсі, з імі здаралася не рэдка: Канстантыну, Дыямідычу вельмі лёгка было расчуліцца і праліць слязу. І каму б не было прыемна весці пад руку прыгожую жанчыну, маладую і стройную? Пра Александру Паўлаўну ўся...ая губерня аднагалосна гаварыла, што яна сама пекната, і ...ая губерня не памылялася. Адзін яе просты, ледзь-ледзь кірпаты носік мог позбавіць розуму любога смертнага, не кажучы ужо пра яе бархатныя карыя вочкі, залаціста-русыя валасы, ямкі на круглых шчочках і іншых хараствах. Але лепей за ўсё ў ёй было выяўленне яе мілавіднага твара: даверлівае, дабрадушнае і рахманае, яно і расчульвала і вабіла. Александра Паўлаўна глядзела і смяялася, як дзіця; барыні знаходзілі яе просценькай... Ці можна было чаго-небудзь яшчэ жадаць?
— Вас Дар'я Міхайлаўна да мяне прыслала, гаворыце вы? — спытала яна Пандалеўскага.
— Так-с, прыслала-с, — адказаў ён, вымаўляючы літару с, як англійскае th: — яны абавязкова жадаюць і загадалі вас асабліва прасіць, каб вы зрабілі ласку сёння зайсці да іх абедаць... Яны (Пандалеўскі, калі гаварыў пра трэцюю асобу, асабліва пра даму, строга прытрымліваўся множнага ліку): — яны чакаюць да сябе новага госця, з якім абавязкова жадаюць вас пазнаёміць.
— Хто гэта?
— Нехта Муфель, барон, камер-юнкер з Пецербурга. Дар'я Міхайлаўна нядаўна з ім пазнаёміліся ў князя Гарына і з вялікаю хвалою вы-